Faiz Cebiroğlu
Bazen soruyorlar: ”Sürekli yazıyor musun? Nasıl yazıyorsun?..” diye.
Evet yazıyorum; sık sık yazıyorum. Ama yazdığım metnin önceden nasıl sonuçlanacağını, gerçekten, ben de bilmiyorum. Ama sürekli yazıyorum; düşüncelerimi yazıyorum.
Yazarken kullandığım ”teknik” ve ”tarz” yok mu?
Elbette vardır. Şudur: Fikirlerimi ”aforizma” olarak yazıyorum. Zira yazmak, bana göre, aforizmadır.
Şiir mi, aforizmadır.
Politika mı, şiirdir. Aforizmadır.
Yaşam mı, felsefedir. Aforizmadır.
Yazmak mı, aforizmadır.
Aforizma mı, düşüncelerin güçlü bir anlatımla, öz sözlerle / sözün sözleriyle vermek oluyor. Yaşamın siyaseti ve şiiri oluyor.
Aforizma, içsel bir fotoğrafın çekimi oluyor; çekilen fotoğrafın kısa ve özlü sözlerle, çarpıcı ve şaşırtıcı bir şekilde anlatımı oluyor. Örnek mi, not defterimde var:
“Danimarka’da, Nisan ayında, ünlü komponist, Carl Nielsen’in eserlerinden oluşan bir konsere çağrıldım. Komponize edilen eserler, orkestrayla birlikte, mükemmel bir şekilde bizlere iletiliyor… İnsan, ”müziği” unutup, ”kendisi müzik” oluyor…”
”Konser arası mola var… kahve içiliyor… herkes kahve içerken, ben ”müzik” içiyorum…”
Yazmak mı, aforizmadır.
Aforizma mı, sözün sözüdür.
Sözün sözü mü, şiirdir.
Sevdamız ve kavgamız damıtılıyor, şiir oluyor. Şiirdir.
Yazmak mı, yaşamaktır. Yaşamak mı, aforizmadır. Aforizma, “eşitlik, ortaklık ve özgürlük” kavgamızın özlü sözü oluyor.
Yazmak mı, canlı kalmaktır. Canlılık, güçlü anlatımlarda anlam buluyor. Güçlü anlatım, yaşam felsefemizdir...Yaşam felsefemiz, en güçlü bir şekilde, aforizmalarda anlam kazanıyor:Şiir oluyor...öykü oluyor....roman oluyor.... resim / fotoğraf oluyor...
Sürekli mi yazıyorum, evet.
Nasıl mı yazıyorum, aforizmadır.
Aforizma mı, yaşamın imbiğinden süzülen şiirdir!..
-------------
* Tüm öğrenci, öğretmen arkadaşlarıma ve sitenin okuyucularına iyi bir yaz tatili diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder